Uitgeteld hang ik in de touwen. De benen onder mijn lijf uitgeschopt, knalhard tegen de vloer, door mijn eigen lijf KO geslagen.
Ik had het voelen aankomen, al een aantal dagen werd de pijn in mijn lijf ondraaglijk zonder pijnstillers. Maar de wereld draait door, kinderen moeten (op)gevoed worden, eten klaargemaakt, werk gedaan,... De knal tegen de muren van mijn eigen fysieke kunnen was er niet minder hard om. De laatste stappen op pure wilskracht, maar dan is ook die op...
De wereld draait door, maar ik lig KO. Verplichte rust. Het maakt me....rusteloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten