Om 10 u telefoon: of ik de kinderen aub wou komen halen, want ze komen niet achter de boom vandaan. 4 Juffen hebben getracht hen naar binnen te krijgen, het is hen niet gelukt.
Er is mij duidelijk gemaakt dat mijn kinderen misschien toch niet op deze school passen, dat ze waarschijnlijk beter in hun vertrouwde omgeving blijven...ik voel mij mislukt en afgewezen. Waarschijnlijk reageer ik te emotioneel, maar ik blijf achter de Freinet-methode staan en blijf denken dat deze methode goed zou zijn voor mijn jongens. Helaas delen ze mijn mening niet. Voor 1 juli moet ik laten weten wat we beslist hebben. Ik voel slapeloze nachten aankomen.....de tranen staan al in mijn ogen.
6 opmerkingen:
Wat jammer! Maar eigenlijk lijkt het me toch vrij vroeg om nu al te zeggen dat de jongens daar niet zouden passen. Het lijkt me normaal dat ze wat tijd nodig hebben.
Waren ze niet graag meer op hun vorige school? Want als ze er zelf nog wel graag zijn, is het misschien niet echt nodig om te veranderen?
Ze gaan wel graag naar hun huidige school, maar ik kan me erg vinden in de freinet-methode; er was gewoon geen freinetschool hier in de buurt, deze is er nog maar sinds vorig jaar.
Dat wordt moeilijk. Het zal wikken en wegen worden. Veel succes!
Voor mij is het heel simpel: mijn kind is wat telt, niet mijn idealen, op zo'n moment! Waarom zou je ze plots zo'n grote verandering opdringen, gewoon omdat een bepaalde methode jou wel wat lijkt (zonder er zelfs ervaring mee te hebben)? Zeker als ze zelf content zijn in hun huidige school.
Zelf ken ik ouders die een heel erg ongelukkige zoon kregen omdat ze zo star bij hun principes wilden blijven van alternatief onderwijs terwijl het kind er echt geen plek vond door te hoge verwachtingen van zelfstandigheid en mondigheid enz.
Waarom zoveel mensen toch zo nodig 'anders' willen, is mij een raadsel. Als je kind ongelukkig is, zoek je alternatieven, ok tot daar. Maar als de ouder een idee in zijn kop krijgt, moet het kind maar volgen? Mmmm...
Kinderen willen liefst van al 'gewoon' zijn, en in een vertrouwde omgeving blijven, als die ok is voor hen. Het leven is zo al moeilijk genoeg, me dunkt.
Geen oordeel, wel een bedenking.
Misschien is dit geen mislukking, maar een teken dat je kinderen goed zijn waar ze zijn? Die boodschap proberen ze misschien te geven door in die nieuwe school zo bang te zijn?
Beste anoniem, natuurlijk wil ik wat het beste is voor mijn kinderen. En idd overwegen we nu om hen op hun huidige school te laten. Maar er is een REDEN waarom we op zoek gingen naar een alternatieve school, nl. er speelt ook een deel angst mee dat zoonlief het moeilijk zal hebben bij zijn volgende juf. Ik denk net dat hij bij freinet gebaat zou zijn, OMDAT het mondigheid en zelfstandigheid stimuleert (hij heeft het nl. wel eens moeilijk met het waarom van bepaalde regels die 'zomaar' van bovenaf opgelegd worden, is redelijk mondig en heel zelfstandig, wat niet altijd gewaardeerd wordt in zijn huidige school, waar ze liefst volgzame kindjes hebben). En nee, het is geen ettertje dat altijd zijn zin krijgt, hij krijgt ook thuis genoeg tegenwind en er zijn altijd regels die hij zal moeten volgen, ook al heeft hij daar geen zin in. Bon, ik ga mijn argumenten hier niet helemaal uit de doeken doen....maar er was dus wel een goede reden waarom we op zoek gingen naar een andere school. En nu wordt het idd wikken en wegen, afwegen tussen "wat denk ik dat best is voor mijn kind" en "wat denkt mijn kind dat beter is voor hem".
Een rare reactie van de juffen van de Fteinetschool vind ik dat. Je zou toch verwachten dat ze meer moeite doen om zo'n proefdag te laten slagen i.p.v. meteen te zeggen dat je kinderen er niet passen.
Ik hoop dat je tegen september een oplossing kan vinden waarbij zowel jij als je kinderen en de school zich goed voelen.
Een reactie posten