Vingervlug...of toch niet vlug genoeg?

Gisteren namiddag - na de zwemles - gingen we schoenen kopen voor Wolf. Hij mocht deze keer eens volledig zelf kiezen, met enige beperking het bedrag dat hij mocht spenderen. Hij viel voor een paar schoenen die voor één keer eens goedkoop waren ook ;o) maar die volgens hem de 'test van de klasgenoten' wel konden doorstaan (help, mijn zoon begint te puberen ;o) ).
We komen iets later thuis aan en ik kijk al uit om me even op de zetel te kunnen leggen, ik ben moe. Ik stap uit de auto om de garagepoort te openen. Ondertussen stappen de kinderen ook uit. Ik heb maar net de garagepoort van slot gehaald als ik achter mij Draak hoor brullen en Wolf roepen. Pfff, denk ik, hier heb ik echt geen zin in, kunnen ze nu eens even 5 minuten zonder ruzie maken? Ik doe de garagepoort open en draai me om....en zie Draakje met zijn hand vooruit, huilend op me toelopen. Oh jee, heeft Beertje de autodeur toegeslagen terwijl Draak aan het uitstappen was? Ik trek Draakje naar binnen en steek onmiddelijk zijn dik wordende vingers onder de koude kraan. Wolf komt me achterna en legt uit wat er gebeurd is: Wolf was de koffer aan het openen om zijn nieuwe schoenen te nemen en Draak stak zijn hand al vooruit om de ballon - die ze in de schoenenwinkel gekregen hadden - te pakken. Maar Wolf had het kofferdeksel niet goed vast en dat viel weer naar beneden, recht op Draakje zijn vingers. Zijn wijsvinger ziet helemaal blauw en zwelt op, dus ik besluit het zekere voor het onzekere te nemen en rij naar Spoed (onze huisarts is met verlof deze week). Draakje is overstuur en jammert: "Mijn vingertjes doen zo'n pijn mana, en dat is mijn schrijfhand. En hoe moet ik nu morgen op school schrijven? En ik moet nog zoveel schrijven, taal en wiskunde en...en...en..."
Ik krijg hem gelukkig wel kalm. Op spoed worden we doorverwezen om een radiografie te laten maken. Draakje gaat flink alleen naar binnen met de verpleegster om de foto's te laten maken. En dan mogen we weer naar spoed, wachten op de foto's.
Als de foto's door zijn gestuurd mogen we naar de gipskamer om daar verder te wachten. Maar gelukkig is zijn vinger niet gebroken, alleen flink gekneusd. Een dikke laag zalf erop en een zwachtel errond en we mogen naar huis.
En omdat het ondertussen al halfzeven is, besluiten we pizza's te bestellen, i.p.v. het leuke vaderdag-dineetje dat op het programma stond.
Vanochtend zag Draakje's vinger er al iets minder gezwollen uit. Op aanraden van de verpleegster op spoed doe ik weer een dikke laag zalf en een zwachtel om zijn vinger. Ik ga ook even iets zeggen tegen zijn juf, en omdat Draakje vandaag turnen heeft mag hij tijdens het turnen bij juf in de klas blijven en boekjes lezen. Hij zag het helemaal zitten ;o)