Toch niet gek!

Vandaag terug naar de reumatologe om de resultaten van de testen te bespreken. In mijn bloed kon ze een lichte ontsteking zien (oh wonder, zelfs met ontstoken gal kon men dat in mijn bloed bijna niet zien). En 1 van de reumatesten was licht positief. Botscan was in orde, dus het zit niet op mijn gewrichten. Het zou eerder op spieren en zenuwen zitten, vooral omdat ik een verhoogde gevoeligheid heb bij "druk" op mijn spieren en bepaalde 'drukpunten' (pak mijn arm eens goed vast en zie hoe ik reageer; dat doet dus pijn). Ik ben allang blij dat het dus toch niet "tussen mijn oren zit", zoals sommige mensen wel eens durven suggereren (of denken). Aangezien de ontstekingsremmers geen beterschap hebben gebracht mag ik daarmee stoppen. En ik krijg een redelijk nieuwe (letterlijk blijkbaar) medicatie voorgeschreven. In hoge dosissen is dit een anti-depressivum (net zoals de redomex, waar ik zo groggy en hongerig van werd), maar in lage dosissen werkt het blijkbaar héél goed bij dit soort pijn (alsook zenuwpijnen zoals zonapatiënten hebben). Het blijkt tevens één van de weinige van dit soort pillen waarvan je NIET van bij komt, integendeel, het helpt zelfs lichtjes bij het afvallen. Hip hip hoera, eindelijk kan ik ook van het dieet eens werk maken, zonder pillen die roet in het eten gooien.
Ik ga dadelijk naar de apotheek en neem een eerste pil. Dan ga ik boodschappen doen, maar eerst eet ik een cakeje en drink ik een koffie. En halverwege de boodschappen voel ik me bibberig en slap en - vooral - misselijk worden. Oh nee, ik hoop dat dit van het cakeje en de koffie is en niet van de pillen. De gedachte aan eten doet er nog een schepje bovenop, dus ik snel naar de kassa, reken af en maak dat ik de boodschappen in de auto laad. En dan moet ik eventjes gaan zitten. Ik zit in de auto, op de parking, raampje open (warm!!!). Maar gelukkig ebt het misselijke gevoel weg.
Ik rij naar huis, maar stop onderweg nog bij een kleinere supermarkt, omdat ik nog tapenade mis voor het recept van vanavond. Ik ga de winkel binnen, vind niet direct wat ik zoek en maak dat ik terug buitensta, overspoeld door een nieuwe golf misselijkheid.
Ook thuisgekomen moet ik - nadat ik de boodschappen naar boven heb gedragen heb - weer eventjes gaan zitten, maar dan begint het stilletjes te beteren.
Ik kan zelfs wat water drinken. In de namiddag krijg ik toch honger en ik eet 2 rijstwafels, wat weer gevolgd wordt door een lichte misselijkheid. Verder voel ik me opperbest, maar telkens ik aan eten denk of eten zie, reclameert mijn maag. Ik hoop niet dat het op deze manier is dat die pillen helpen bij het afvallen ;o)