Niet-zo-goddelijke-Huisvrouw

Vandaag was zo'n dag dat er vanalles mis ging en uiteindelijk toch weer goedkwam. Vanochtend kwam een technieker onze kapotte vitrokeramische kookplaat repareren. En deze namiddag kregen we visite van Lady in Black en haar handvol.
Dus nadat de technieker weer weg was (en mijn brood gebakken) reden we snel snel naar de supermarkt om boodschappen. En omdat ik toch geen bezoek kon ontvangen zonder iets te presenteren begon ik snel wat brownies te bakken. Nu had ik die blijkbaar in een iets diepere vorm als anders gebakken, want na 25 minuten was hij nog helemaal lopend vanbinnen. Dus nog even terug in de oven.
Ondertussen begin ik aan het avondeten, zodat ik vanavond wat tijd kan uitsparen. En dan was het (bijna-)Handvol daar. Het was gezellig, we hebben wat afgekletst en onze kroost kon het héél goed met elkaar vinden. Stomverbaasd was ik om vast te stellen dat ons Draakje zo lief kon zijn, dadelijk als hij baby-handvol zag in de maxi-cosi ging hij erheen en hij wilde persé dat babytje vast houden (wat hij uiteindelijk ook mocht, trots dat hij was!). Stomverbaasd hoeveel die rakkers van mij kunnen verdragen van andere kinderen: gebruikt worden als trampoline (Draakje), speelgoed delen (Beertje), zo lief ze zijn voor andere kindjes, zo hard kibbelen ze onder elkaar altijd. Maar het doet me dus deugd.
Nadat het Handvol weer huiswaarts vertrok ga ik verder met het avondeten: vislasagne. Ik merk dat de ovenschotel die ik klaar heb staan te klein gaat zijn en besluit een grotere te nemen. Vaag bedenk ik dat ik die grote schaal bijna nooit gebruik, maar ik ben te druk bezig met alles en denk er verder niet aan. De vislasagne is klaar om in de oven te gaan, de oven is warm en dan: sh*t sh*t sh*t! Daarom gebruikte ik die ovenschotel dus nooit! Die past niet in mijn combi-oventje! Ik probeer de schotel er in alle richtingen in te krijgen, maar het past niet. Gelukkig is de redding nooit veraf, mijn moeder heeft een grooooote oven. Dus bel ik haar op of ze de oven al voorverwarmt en rij ik naar haar. Een halfuurtje later ben ik weer thuis met een dampend warme schotel overheerlijk lekkere vislasagne. Eind goed, al goed ;o)