Honk!

't Was weer eens tijd voor een cultureel verantwoorde uitstap en dus zijn we vandaag naar Honk! De musical geweest, een eigentijdse versie van Het Lelijke Eendje. Een lesje over "anders zijn" en over "pesten", maar op zo'n leuke manier gebracht dat de kinderen er van genieten. En ik ook. En ik heb nog maar eens bevestigd gezien wat een watje ik toch ben, sinds ik kinderen heb. Als het lelijke eendje verloren raakt en zijn mama een intriest lied zingt, zit ik de tranen weer te verbijten. En ook als hij - helemaal op't einde - zijn mama weer terugvindt, en daarbovenop ook nog een lieflijke mooie zwaan die van hem houdt, zit ik wederom te zuchten: hoe mooi toch.
Voor de musical nog eerst gaan lunchen met een handige mama (die ook meeging naar het theater) en Virginia. Die heeft mogen vaststellen hoe mijn jongens veranderen van brave kinderen (als ze zich nog niet op hun gemak voelen) in kleine monstertjes (eens ze zich ergens thuis voelen) ;o)
Maar ach, het zijn mijn monstertjes, mijn kindertjes, hoe anders of gelijk ze ook zijn.

"Dit is hoe dan ook je kind.

En wat is 'normaal'?

't Is maar wat je anders vindt,

Zie hem als 'speciaal'!"