Ziek Beertje

De buikgriep heeft weer toegeslagen ten huize Lunatic. Tweede slachtoffer is Beertje, al denkt hij dat het aan "de petatjes" ligt. Eergisteren had ik nl. een stoofpotje gemaakt van prei, aardappelen en rookworst en dat had hij maar niets gevonden. Vanochtend werd hij om 5 uur wakker als papa naar beneden ging. Ik hoorde papa zeggen: "het is nog veel te vroeg, Beertje, ga maar terug wat slapen". En ook al heb ik nog even liggen luisteren, ik heb niets meer gehoord: hij is terug in zijn bedje gekropen en heeft geen kik gegeven. Toen ik om 7u opstond zat hij rechtop in bed. Met een beschuldigende toon zei hij: "Het is allemaal de schuld van de petatjes mama, ik zei toch dat ik die niet lekker vond! Ik wil zo'n petatjes nooit meer eten! Zie je, door die petatjes moest ik overgeven!" Ik kijk eens goed naar zijn bedje en zie inderdaad wat braaksel liggen op zijn kussensloop. Niet veel en al helemaal opgedroogd. Nee, dat kan toch niet dat dat nog van eergisterenavond is! Ik heb gisterenavond toch niets gemerkt toen ik hem naar bed bracht? En ook als wij gingen slapen - en ik als gewoonlijk even nog een knuffel geef aan mijn slapende jongens - heb ik niets gemerkt. Het enige dat ik gemerkt heb is dat hij een niesbui heeft gehad rond kwart voor 5, iets voordat papa opstond dus. Blijkbaar heeft hij dus rond die tijd moeten braken.
Ik haal zijn kussen van zijn bed, en merk dat zijn "Lollifant-kussen" ook van de veeg heeft. Ik kijk het kleine Nijntjes-kussen ook na: onder zijn Nijntjeskussen lag een plasje opgedroogd braaksel (het had eigenlijk meer weg van een hoopje aardappelpuree), met daarop Popje (een knuffel). Daarop had hij dus het Nijntjeskussen gelegd en was hij gewoon verder gaan slapen.
Wonder boven wonder stinkt het niet eens in zijn kamertje en zijn bedje. Ik besnuffel heel mijn zieke Beertje, maar hij ruikt nergens naar zurig braaksel. Het bed afgehaald, alles in de wasmachine gestopt, Beertje wat gewassen en in een propere pyama op de zetel gearrangeerd, met emmertje naast hem. Dat het wel degelijk buikgriep is bewijst hij door slijmen op te braken in het emmertje. Beertje is de makkelijkste zieke die ik al in huis heb gehad. Hij klaagt niet, huilt niet, eist niets. Hij zit rustig in de zetel TV te kijken (terwijl ik kan werken, gelukkig was het al voorzien dat ik vandaag van thuis uit werkte) en als hij weer een golf van misselijkheid voelt opkomen buigt hij zich over het emmertje.
Ik heb medelijden met mijn zieke jongetje maar ben tegelijkertijd best trots op hem. 't Is echt geen typische man als hij ziek is.
Nu is het afwachten of Draakje het ook nog krijgt. Of papa...of ik. Ik kan alleen maar hopen dat we ervan bespaard blijven.