Tandenfee in slecht blaadje

Draakje heeft zondag weer een melktandje verloren. Waar dit gewoonlijk vooraf werd gegaan door dagen zeuren dat zijn tandje losstond en dat dit pijn doet (en neeeeee, blijf eraf!), kwam hij nu trots melden: "Kijk mama, mijn tandje staat los. En oh, kijk, hij is er al uit!" Het tandje moest natuurlijk bewonderd worden en werd dan dadelijk onder zijn hoofdkussen gelegd. "Mama, de tandenfee zal toch wel komen hè?" Jaja, natuurlijk schatje.
Maandagochtend, Draakje is wakker maar als ik uit de badkamer kom zit hij boven op zijn bed te mokken. Kom, Draakje, tijd om op te staan. Nee, hij wil niet. Waarom niet? "Mama, de tandenfee is niet geweest!" Ai, rats vergeten! Euh, welk smoesje kan ik gebruiken? Ah ja: "Tja, Draakje, het waaide vannacht zoooooo hard, dat de tandenfee ècht niet kon komen, met zo'n harde wind kan ze niet vliegen hoor!" Nog even gemor, maar hij besluit de smoes te accepteren.
Vanochtend, Draakje wordt wakker. Ik sta onder de douche, maar hoor hem roepen "Sèèèg, de tandenfee is WEER niet geweest!" Oh nee, wat ben ik toch een kip!!! De teleurstelling in zijn stemmetje snijdt me door het hart. Taz komt in de badkamer en fluistert: "Mama, je bent de tandenfee weer vergeten (rollende ogen)". Euh, euh, nieuwe smoes: "Zeg hem maar dat de tandenfee buikbriep heeft en heel de nacht moest overgeven." Blijkbaar zijn smoezen overtuigender als ze door grote broer verkondigd worden, want ik hoor er niets meer over. Maar als ik uit de douche kom zie ik dat het tandje (in een potje) naast mijn bed staat.
De "tandenfee" heeft niet zoveel credit meer nu. Nadat ik de jongens naar school bracht ben ik maar dadelijk 2 € onder Draakje's kussen gaan stoppen. Nu maar hopen dat hij niet met meer vragen afkomt, want anders is de tandenfee de eerste mythologische figuur die eraan gaat moeten geloven bij Draakje.