Yep, that's how she does it!

Dat prentje dat ik poste voor moederdag? Er is iets van aan....ik moet ergens zo'n pakje in mijn kast hebben hangen en soms, héél soms, maak ik er ook gebruik van ;o) .

Deze ochtend was mijn eerste gedachte bij het wakker worden: "Draak is jarig, *zucht* al 10 jaar!". De 2de gedachte echter was van minder positieve aard: "Oh nééééé! Vloekerdevloek! Ik ben vergeten koekjes te bakken voor school!!!!" Ik vloek binnensmonds in alle mij bekende talen en spring uit mijn bed. Mij nog net op tijd intomend ga ik Draakje stilletjes "Tanti auguri a te" zingend wakker maken en dan sommeer ik iedereen tot haast en spoed, vooral mezelf.
Nog voor de kinderen naar school vertrekken staat de eerste lading bosbessenmuffins in de oven. De jongens vertrekken en ik hoop op even rustig ontbijten. Dat was buiten mijn eigen vergeetachtigheid gerekend, want 2 minuten later kreeg ik telefoon van Draakje, op school: "Mama, kan jij mijn zwemzak brengen?" Weer vloek ik binnensmonds, ondertussen de trap oprennend, spullen pakkend, trap weer afrennen, muffins snel uit de oven halen, nog een trap afrennen, auto in springen en naar school racen. Ik kom net op tijd aan om Draak zijn zwemzak te geven als zijn klas de poort komt uitgefietst. Oef!
Ik race terug naar huis en zet de 2de lading muffins in de oven. En dan 10 minuten rust, even ontbijten en een kop koffie (of 2) drinken.
Muffins uit de oven halen, en dan is het weg naar de kinesist voor een broodnodige sessie "masseer eens betonnen nekspieren". Van de kine naar de winkel om boodschappen en dan weer naar huis.

De muffins zijn ondertussen afgekoeld, maar zien er niet uit. Wist je dat blauwebessen yoghurt het deeg een betongrijze kleur geeft? Wel, nu weet je het. Een pak (goede) witte chocolade en witte choco vormen de oplossing, ik maak een lekkere glazuur en smeer daar de bovenkant van de muffins in; en op elke muffin komt een bessensnoepje.

Ritje naar school, en ik mag de muffins ineens uitdelen in de klas. Bij het buitengaan zie ik nog hoe alle kinderen gretig in de muffins bijten en ik hoor nog enkele gemompelde "mmmm, wekkew"s.

Oef, supermam saved the day! En nu ga ik even mijmeren over 10 jaar geleden, bij een lekkere kop koffie! En hopen dat de rest van de dag toch een ietsiepietsie rustiger verloopt ;o)