Onzekere tijden

Ik werk bij een Amerikaanse multinational, die onlangs werd overgenomen door een andere Amerikaanse multinational. Als gevolg moet er natuurlijk geherstructureerd worden. Dat wil vooral zeggen dat er bij mijn bedrijf héél wat "koppen rollen". In eerste instantie bleef ik er redelijk zen onder: ok, wat moet gebeuren zal gebeuren. Tot het sociaal plan vorige week door grote meerderheid van de werknemers werd aanvaard. Tot we vorige vrijdag een grote teamvergadering hadden hierover. Ons team is groot en heeft leden in 4 landen, waaronder België. Sinds vrijdag weten we dat van het belgische deel van ons team de helft van de mensen weg moeten...we wisten het ergens wel, maar het blijft hard aankomen. En het is nochtans niet dat we niet genoeg werk hebben: ok, momenteel is het goed te doen, maar binnen 2 weken weten we dat we weer tot over onze oren in het werk zitten! Dus hoe gaat al dat werk gedaan worden met de helft personeel (in belgië alleen) minder? Nee, dat werk wordt gedaan door evenveel mensen als ervoor...maar door mensen in landen zoals Hongarije en Bulgarije, waar werknemers met minder "genoegen" (moeten) nemen, waar werknemers nog wat meer uitgeperst kunnen worden....waar geen mooie wetten zijn zoals in ons apenlandje, die de werknemers beschermen. Beschermen waartegen? Wel, bijvoorbeeld tegen het moeten inleveren van 5% op onze wedde! Jawel, onze amerikaanse multinational(s) doet het niet slecht, maar onze grote baas moet ook dit jaar zijn bonus kunnen verdienen, en daarom moeten al het "kanonnenvoer" van het bedrijf 5% inleveren op zijn zuurverdiende centjes....behalve in sommige landen, zoals België. Want hier kan een werkgever dat niet zomaar. Hier kan je als werknemer "kiezen" of je die 5% inlevert, zonder garanties weliswaar! Zelfs als je inlevert weet je niet met zekerheid of tussen dit en een paar maanden nog een job hebt. Nee, de jobs worden naar "best-shore" verplaatst, landen waar werknemers niet jaarlijks hun salaris moeten aangepast zien aan de index en ze de mensen dus jaren aan een stuk aan hetzelfde salaris kunnen laten werken, ondanks inflatie en crisis. Landen waar je werknemers wat makkelijker kunt ontslaan, ipv dat je eerst een sociaal plan moet laten goedkeuren en werknemers die je afdankt na jaren goede dienst nog een "vaarwels kado" moet geven.
50% vermindering in de loop van dit jaar. Ik mag quasi met zekerheid zeggen dat ik voor het eind van dit jaar werkloos ben. Het schrikt me af, en tegelijkertijd probeer ik het te zien als een opportuniteit, een kans om iets nieuws te gaan doen, een cursus volgen misschien...ik weet niet wat de toekomst voor me in petto heeft, maar voorlopig is het afwachten.