8 jaar geleden

25 mei 2000, 19u: ik ben doodop en kruip in bed. Rond 22u word ik wakker van een mooie regelmatige wee, een kwartier later gevolgd door een 2de. Als Liefste iets later ook komt slapen waarschuw ik hem dat het waarschijnlijk een héél korte nacht zal worden.
26 mei, kort na middernacht: de weeën blijven regelmatig komen en het wordt moeilijker om ze in bed op te vangen, dus verhuis ik naar de zetel. Wolf ligt rustig te slapen in zijn bed. Liefste komt me al snel gezelschap houden.
Rond 4u besluiten we Wolf naar mijn ouders te brengen, want de weeën blijven regelmatig komen en worden intenser. Het ziet er naar uit dat het toch voor die dag zal zijn.
Om 6u rijden we richting ziekenhuis. We installeren ons in de mooie, ruime arbeids/bevallingskamer. Alles is hier aanwezig: een "bed" dat in verschillende posities gezet kan worden en waarvan delen weggehaald kunnen worden zodat het van arbeidsbed een bevallingstafel wordt; was- en verzorgingstafel voor de baby, verwarmd bedje en zelfs een hele reanimatie en intensive care unit (voor "in geval van", iets waar we liefst niet aan willen denken).
Ik kan de weeën nog steeds redelijk goed opvangen, we kijken tussen 2 weeën in zelfs nog naar de Teletubbies op TV ;o) .
Als de weeën toch wel heel pijnlijk worden kan ik onder een warme douche gaan staan (het geboortebad is helaas al in gebruik, dus onderwaterbevallen zit er niet in). Een vlotte bevalling, haast "volgens het boekje" en om 9u48 ben je daar, mijn Draakje! Onmiddelijk laat je je stem horen...een stem als een klok, de verpleegsters en vroedvrouw kijken je verbaasd aan! 3,855 kg en 52 cm lang, een flinke brok (en toch blijk je uiteindelijk de "lichtste" van de 3 te zijn bij geboorte).
Terwijl de gynecoloog zorgt voor nageboorte en verzorging (2 draadjes in een klein knipje) gaat je papa mee kijken hoe je verzorgd wordt. Maar dan wil papa even bij mij zijn, en legt de verpleegster je heel even neer in het verwarmde bedje. Plots horen we haar roepen: "hé kijk! Die tilt zijn hoofdje al op!!!" en ja hoor, alsof je ons zoekt trek je, amper 10 minuten oud je hoofdje al omhoog! Papa is je dan snel gaan halen, zodat je op zijn arm dichtbij ons kon zijn.

En nu ben je 8, je bent zo hard veranderd door de jaren heen! Van een lieve, schattige baby naar een vastberaden peutertje. Van jongste van 2 naar middelste van 3 broers. Van onafhankelijk kleutertje dat niet van kussen en knuffelen houdt naar knuffelige, lieve schooljongen. Van kleuter die niets van mama moest hebben naar aanhankelijke 8-jarige die regelmatig komt zeggen "Mama, jij bent de allerliefste". Draakje, mama en papa houden heel veel van je. Gelukkige 8ste verjaardag en hopelijk mogen we samen nog hééééél veel verjaardagen vieren!