Vandaag stak er een kaartje uit Koksijde in de bus. Aha, nieuws van de zoon!
"Dag mama, ik ben het Wolf. We zijn goed aangekomen missen julie mij? Ik jullie niet. k' heb nog een 2de kaartje dus schrijv ik je nog een keer."
De eerste keer dat ik het lees moet ik lachen, zo typisch Wolf. En weer denk ik terug aan toen ik zelf op zeeklassen weg was en ik wéét hoe hij zich voelt. Ook ik was blij om eens een weekje weg van huis te zijn, zonder kleinere broer en zus. Bij tweede lezing begin ik me echter te ergeren. Potdorie, 12 jaar en zo'n kemels van fouten! Daar moet hij toch eens dringend werk van gaan maken.
Leuk wel dat we toch ook een beetje weten wat onze kinderen allemaal "uitspoken". We kunnen de zeeklassen volgen op de website van de school, waar dagelijks een update wordt gepost (door de leerlingen zelf geschreven) en foto's opgeladen. Ik wacht vol ongeduld op het verslag van vandaag ;o)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten