Hoera, hij kan het!

Ons Beertje kan fietsen! Eindelijk...en zonder mama's hulp, maar met de hulp van supertrotse grote broer Wolf.
Vorige zomer waagden we al een poging, maar toen was hij nog te bang. En dus reed hij nog naar school op zijn fietsje met hulpwieltjes. Of zat hij achterop mijn fiets op een kleuterzitje. En vandaag ging het plots, op de "grote fiets" dan nog wel. Mama, mama, kom eens kijken! Vertrekken lukt hem nog niet zonder hulp, maar eens op gang gaat het al redelijk goed. Eén van de dagen zal ik de hulpwieltjes van zijn dikke-banden-fietsje halen en dan kan hij nog oefenen, om ook te leren vertrekken. En misschien kan hij na de paasvakantie al zelf naar school fietsen. Weer een mijlpaal voor mijn kleinste jongen, weer een beetje loslaten. Weer een krop in mijn keel en een hart dat zwelt van trots.