Buikgriep

Vannacht, 00u44. Triptriptrip - blote voetjes op de overloop; klik - het licht van de badkamer; tonk - het geluid van het deksel van de WC-bril; onbestemde WC-geluiden en plots zijn Liefste en ik klaarwakker: dit is niet het geluid van een nachtelijk plasje, één van onze jongens is ziek. Beertje had ik gisteren al thuis gehouden van school omdat hij zich niet helemaal goed voelde (en hij was om 19u op de zetel in slaap gevallen, niet van zijn doen), maar degene die nu in de badkamer staat heeft voordien geen kik gegeven: geen gehuil, zelfs geen kreuntje. Ik vlieg uit bed en de badkamer in: het is Beertje die staat over te geven, met één hand zich vasthoudend aan het WC-deksel. Arm Beertje, ga bij hem staan en hou zijn lange haartjes vast achter in zijn nekje. Dan zegt hij "'t Is gedaan" en slaat mijn hand weg. "Grote knop of kleine knop om door te trekken mama?" vraagt mijn zieke kleine man. "Wacht even, Beertje" en ik veeg met een WC-papiertje 2 luttele druppeltjes van de WC-bril. "Mijn mondje ook, mama" en ik veeg met een ander papiertje zijn mondje af. En dan trekt hij door (grote knop, schatje) en trippelt terug naar bed. Ik ga hem achterna, doe het licht in de badkamer uit en dat van de gang aan en vraag "Moet ik het euke-emmertje halen Beertje?" Maar hij zegt: "Nee, ik ga niet meer overgeven, ik wil niet meer overgeven" maar ik weet dat bij buikgriep het buikje niet zal doen wat Beertje wil. En dus haal ik een emmertje. Als ik terug boven kom ligt Beertje terug in zijn bedje, een traantje blinkend in een ooghoek. "Nu kan ik weer niet naar school mama" zegt hij verdrietig. Maar Beertje toch! Maar het is weekend hoor, dan is het geen school. Verder heeft hij dus geen kik gegeven. Ook vandaag niet; hij heeft lusteloos op de zetel gelegen, hij heeft een slokje uitgebluste cola weer dadelijk aan de WC-pot toevertrouwd, maar gehuild of gezeurd of gekreund heeft hij niet. Geen kik. Moedig, flink Beertje.
Gelukkig voelt hij zich nu (waarschijnlijk geholpen door een motilium suppo) weer ietsje beter, een bekertje cola is er nu toch al ingebleven en hij zit nu met smaak wat broodstengels te eten. Op hoop van zegen.