Later als ik groot ben

Voor de eerste keer sinds iets meer dan een week ben ik de kinderen nog eens zelf van school gaan halen. Dat het mooi weer is is dan ook leuk meegenomen. En aangezien ik nog niet echt snel kan doorstappen, wandelen we aan een gezellig traag tempo naar huis. Leuk, want zo kan ik nog eens rustig met mijn jongens babbelen, ik kan daar echt intens van genieten van die tochtjes naar huis. Dit gesprekje onstpon zich onderweg:
Beertje: "Mama, later als ik groot ben ga ik oude mevrouwtjes helpen oversteken."
Ik: "Da's lief hoor Beertje"
Draakje: "Ja en ik word astronaut en politieman en ik ga ook baseball spelen"
Taz: "Hmmm, ik wil wel architect worden, of anders sportleraar, of..of..."
Beertje: "En later als ik groot ben.....nee, toch niet."
Ik: "Ga jij nog iets worden, later als je groot bent?"
Beertje: "Nee, alleen oude mevrouwtjes helpen oversteken."
Kwestie van haalbare doelstellingen te hebben.
Later als ik groot ben hoop ik dat mijn jongens gelukkig jonge mensen zullen zijn, wat ze ook doen. En later, hééél véééél later, als ik oud ben, hoop ik dat Beertje mij zal helpen oversteken.