Dada cinema

Een van de eerste lessen die je leert als jonge ouder is dat je geen plannen moet maken, want gegarandeerd loopt alles anders dan gepland. Die les heb ik vandaag ook weer mogen ondervinden. Ik zeg tegen de jongens dat we doorgaan naar de bioscoop. Beertje komt overenthousiast aangelopen, schuift uit en valt op de grond, met zijn hoofd tegen de deur van de woonkamer. Huil huil en wat zie ik daar tussen de tranen? Druppels bloed. Ik snel met Beertje naar de keuken en stuur Taz naar boven voor een washandje. Beertje heeft een sneetje van ong. anderhalve cm op zijn voorhoofd, en het "gaapt". Dit wordt een ritje richting dokter i.p.v. bioscoop. Gelukkig heeft onze huisarts net spreekuur.
Taz en Draakje kunnen bij mijn moeder terecht, ik rij met Beertje richting huisarts.
Bij de huisarts aangekomen zitten er al een stuk of 8 mensen voor ons. Eén van de aanwezigen is een oppas uit de naschoolse opvang, dus die vraagt wat er gebeurt is, wat ik dan ook uitleg. Ik hoop stiekem dat iemand voorstelt om maar voor te gaan, maar neen hoor. En Beertje is weer rustig, dus ik durf het zelf niet te vragen.
Dik een uur later is het onze beurt. Huisarts kijkt naar de wonde en stelt vast dat dit niet te lijmen valt: hij zal het met 2 draadjes moeten hechten. En hij zal het eerst verdoven. Beertje ziet de spuit met verdoving komen en begint met alle macht tegen te stribbelen, ik moet hem stil houden, opdat Huisarts in de wonde kan verdoven. Die begint terug te bloeden door dat gestribbel en geprik. Maar daarna laat Beertje zonder een kik te geven de 2 hechtdraadjes plaatsen, oef!
En nu zitten we dus thuis. Frietjes gegeten, nieuwe film gekocht als troost. Ik heb net popcorn gemaakt en nu gaan we dus bioscoop houden bij ons thuis. Kijken naar "Baas in eigen bos", met popcorn en frisdrank, op de zetel onder onze fleecen dekentjes. Gezellig, maar ik was toch liever naar de bioscoop gereden i.p.v. naar de dokter!