Beter een gat in uw broek...

...dan een gat in uwe cultuur. En daarom trok ik gisteren met Beertje, Draak en N, een vriend van Draak naar Het Paleis. Cultuur van de dag: Ridderverdriet (zie je niet). Draak en N zijn beste vrienden van in de kleuterklas; helaas is N sinds dit jaar naar de school aan de overkant gegaan en zien ze elkaar zo ongeveer 1 keer per week in de naschoolse opvang. Maar het weerzien is dus altijd luidruchtig spontaan. Omdat we Taz eerst nog in het park moeten afzetten voor de Rollathon (scholenwedstrijd op skates) pikken we N al op aan school en blijft hij bij ons eten. N en Draak zijn buiten zichzelf van vreugde dat ze samen zijn en dat is te horen: hun tater staat geen nanoseconde stil. Tijdens het eten van hun bokes choco (oh, hou jij ook zo van choco? Ja, bokes met choco is mijn lievelingseten. Oh, wij zijn bijna hetzelfde!!) moet ik hen ettelijke keren aanmanen om verder te eten. Tijdens de autorit hoor ik hen hele verhalen uitbeelden (en dan zei ik, en dan zei jij, en dan deed ik zo en dan deed jij dat). In de tram zie ik gelukkig de mensen om ons al eens glimlachen om zoveel jeudig enthousiasme en het feit dat Beertje heel rustig en braaf is doet me ook veel deugd. De enige moment dat ze stilzaten/zwegen was tijdens het toneel zelf. Spannend vonden ze het toneelstuk, errrrrrrug spannend: de draak! De robot vooral! En dat een meisje uiteindelijk Bennie redt vind ik dan weer geweldig, want kleine macho's zijn het wel, die jongens van mij (en N doet wat dat betreft niet onder). De lichten gaan weer aan, en daar komen die taterwatertjes weer in beweging. En weer geen nanoseconde stilte, tot ik N weer veilig thuis heb afgeleverd. Oef, rust voor mijn oren. Tureluurs van het getetter (en dan zeggen ze dat meisjes kunnen tetteren!), maar toch tevreden keer ik naar huis. Leuk dat mijn jongens die uitstapjes naar het theater appreciëren, dat ze zich amuseren. Dat het voor hen niet altijd de harde "commerce" van de bioscoop moet zijn.