en weer mag ik terugdenken aan 8 jaar geleden (wat vliegt de tijd!!!). Rond deze tijd was ik helemaal over mijn toeren, en dat is een understatement van jewelste. Ik dacht dat hij er nooit uit zou komen, dat ik voor eeuwig en altijd met die dikke, dikke buik moest blijven rondlopen.....tranen met tuiten heb ik gejankt, omdat die stomme weeën weer stil waren gevallen. Gevloekt, gehuild op de schouder van Liefste, die voor alle zekerheid toch maar was thuisgebleven. Een afspraak in de kraamkliniek gekregen om 16u....het leek wel de langste dag van mijn leven.
Het werd uiteindelijk ook een heel lange dag.....Beertje hield het nog uit tot na middernacht, met als gevolg dat Liefste wel eens durft twijfelen: was het nu de 4de of de 5de dat hij verjaart? Nee, vandaag nog niet. Het moet eerst nog net morgen worden, en dan is mijn kleinste ventje 8 jaar. *zucht* heb ik al gezegd dat de tijd vliegt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten