14

Vandaag 14 jaar geleden had ik al 22 uur niets meer gegeten. En als ik toen had geweten dat het nog tot de middag erop zou duren voor ik weer een deftige maaltijd zou krijgen, zou ik tussen 2 weeën in wel ergens een pizza gaan halen zijn, denk ik ;o) . Bevallen in een staatsziekenhuis in Italië, het was een hele belevenis. Maar toch ben ik dankbaar dat het bij 1 keer is gebleven en dat ik de 2 andere bevallingen in de "beschaafde" wereld heb mogen meemaken.
Vanavond om 23u59, 14 jaar geleden maakte ik kennis met mijn oudste zoon, die ineens liet zien dat hij net zo "dwars" kan zijn als zijn mama door met zijn armpje te blijven haken, met héél wat draadjes in mijn lijf als gevolg; en 3 weken zitten op een zwembandje.
Vandaag 14 jaar geleden perste ik - samen met dat hummeltje - het laatste beetje onbezorgdheid mee naar buiten. Ik kreeg er een pracht van een baby, een pak verantwoordelijkheid en een buidel-zonder-bodem schuldgevoel voor in de plaats.
Vandaag 14 jaar geleden was ik niet meer enkel meisje-vrouw-echtgenote....maar ook - en vooral - mama! Het was het moeilijkste en het mooiste dat ik ooit was, dat ik nog ben.
Vandaag 14 jaar, volop puberend, tegen schenen schoppend, op de grond stampend, rebels en tegendraads...en soms ook lief en knuffelend. Vandaag 14 jaar, weer een jaartje dichter bij "de jaren van verstand". Soms hoopte ik dat het wat sneller ging.....dikwijls wou ik dat het wat trager ging. Vandaag denk ik terug aan toen...denk ik vooruit aan ooit.
Gelukkige verjaardag vandaag, mijn grote Wolf. Ik wens je een jaar "vol leven".