Dag droom

Al verschillende dagen voel ik me niet goed: de pijn in mijn lijf is tot de nde macht verhoffen en ik zwicht minstens eens per dag voor de lokroep van de pijnstillers. De nachten slaap ik - "dankzij" spierontspanners - een diepe slaap, maar de pijn dringt ook hier door en 's ochtends word ik versuft wakker. Ik luister naar mijn lijf en doe het rustig aan, ik weet ondertussen dat ertegen vechten nutteloos is want de weerbots is eens zo erg. En dus toog ik vandaag naar de huisarts voor nog maar eens een dosis ontstekingsremmers. En schrijft hij me in één trek een paar dagen thuis, wegens volledig "gebetonneerd". En zo breng ik de dag door in bed, of op de zetel onder een zacht dekentje met een warm kersenpitje. En ondertussen zie ik al het werk dat op me staat te wachten en word ik er toch lichtjes wanhopig van....
Op dagen als deze vraag ik me af hoe lang ik nog redelijk zal kunnen functioneren, blijven werken (al is het maar halftijds), mijn hobby's blijven uitoefenen. En op dagen als deze besef ik maar al te goed dat een eigen zaak (Luna's Cake & Cookies, een winkeltje à la Taartenfee of Koekjesfee) voor altijd een droom zal blijven, een utopie. Want iets héél graag willen is niet genoeg, helaas. En hoe graag ik erover droom, het al helemaal voor me zie, de pijn en het gebrek aan energie zetten me op een dag als vandaag weer heel snel met beide voeten stevig op de grond.