In de ban van mijn ring

Ik krijg een ring, van mijn Liefste. Ik had het er al een paar keer over gehad, dat ik graag een ring zou hebben die onze 3 kinderen symboliseert. En ik mocht dus ene gaan kiezen voor mijn verjaardag. Ik ging langs bij een juwelier/juwelenontwerper in de buurt en gaf hem een vage uitleg over "3 ringen ineen, of zoiets, ik weet het niet goed" en de juwelier ging eens rondkijken voor mij.
Ondertussen gingen er een paar weken voorbij en ik hoorde niets meer van de juwelier, dus dacht ik dat ik best zijn geheugen eens ging opfrissen.
Gisteren dacht ik aan de juweeltjes die ik voor mijn eerste communie kreeg: een zegelring met initiaal, armbandje met naam en geboortedatum en kettinkje met heel vroom hangertje. Toch spijtig dat die juweeltjes al die jaren verstopt liggen in een kluisje? Hé, waarom laat ik dààr geen originele ring van maken? Een ring met goud uit mijn kindertijd, die mijn 3 eigen kinderen symboliseert! Een zoektocht op het internet geeft me inspiratie over hoe hij er mag uitzien. En dan vertrek ik met goud en tekeningen naar de juwelier. Hij ziet het helemaal zitten: 2 smalle ringen die verbonden worden door cirkels, in 3 van die cirkels een steen die bij de horoscoop van de jongens hoort. Ik kreeg een richtprijs, en als mijn Liefste het daar mee eens is, kan de juwelier aan de slag. Tegen de feestdagen zou hij klaar zijn.