Op een rustige woensdagochtend zit ik alleen te ontbijten, terwijl de jongens nog lekker in dromenland liggen. Ik kijk op het magneetbord en bedenk me: er moet toch een hoek af zijn bij mij. Waar kijk ik dan op? Op verschillende magneten die ik van verschillende mensen kreeg, die allemaal iets over mij zouden zeggen (en raar maar waar, het klopt nog ook!).
1. Zelfs van alle koffie in Colombia word ik nog geen ochtendmens: inderdaad, zelfs niet van alle koffie in de wereld niet ;o)
2. Er is niets mis met mij wat een stukje chocola niet kan verhelpen: mmmmm, chocolaaaaa (stel u gezicht voor van Homer Simpson die aan donuts denkt)
3. Heer, als u mij niet slank kan maken, maak dan aub al mijn vriendinnen dik: gekregen van mijn eigenste moeder, jaja, van je moeder moet je het hebben ;o)
4. Ik ben niet compleet gestoord, alleen sommige onderdelen ontbreken nog: al goed dat zot zijn geen zeer doet zeker?
Laat ik het houden op "prettig gestoord". Daar kan ik wel mee leven ;o)
2 opmerkingen:
Als het u een troost kan wezen, van mij denken ze soms ook er is een hoek af.
Liever prettig gestoord, dan super ernstig.
Da van die choccolade en 't homer gezicht: heel herkenbaar bij mij se *bloos* .
En 'prettig gestoord' da mag wel in deze serieuze wereld ;)
Een reactie posten