Equitherapie

Of hoe het al eens goed kan gaan. Gisteren ben ik met Draakje de eerste keer op paardentherapie geweest. Eerst was er een intake gesprek met de paardentherapeute V. en de psychologe E., daarna gingen we aan de slag. Draakje mocht mee naar de wei, waar 2 paarden stonden: Silas (een grote hengst) en Laika (een kleine merrie). Daar kreeg hij opdrachten van V.: maak eens kennis met de paarden, op jou manier. Draakje ging daarbij op veilige afstand van de paarden staan en wuifde eens naar hen. E. observeerde, stelde vragen. V. ging steeds verder met opdrachten geven: zo mocht Draak de paardjes stokbrood geven. Het viel E. op hoe zorgvuldig hij ervoor zorgde dat beide paarden evenveel kregen, en hoe hij een beetje boos naar Silas reageerde, omdat die al eens een stuk brood dat voor Laika bedoeld was opat. 'Schrokop' bromde hij dan. Stukje bij beetje komt Draakje dichter bij de paarden staan. Hij heeft wel sympathie voor Laika, maar Silas schrikt hem wat af. Als V. Silas op stal zet durft Draak dichter bij Laika komen, haar zelfs aanraken en strelen. Tot mijn grote verbazing heeft hij op het einde van de sessie zelfs op Laika gezeten! Na de sessie gingen we nog even langs Hobbes, een forumvriendin. Hobbes heeft zelf ook paarden, zij was degene die ons paardentherapie aanraadde. Ze haalde haar pony van de wei en na een minimale aarzeling zat Draakje ook op de rug van Donkey (de pony). Waarna hij zelfs wel wou rondstappen met Donkey. Ik kan het nog niet geloven, maar ik heb de filmpjes die het bewijzen: mijn zoon die bang heeft van zowat alle dieren, heeft op de rug van een ongezadelde pony rondjes gereden! Ik kreeg hem er nog amper af! Equitherapie heeft hierbij een grote fan bijgekregen, natuurlijk gaan we hiermee verder, opdat Draakje ook met zijn andere angsten leert omgaan.