Of in't kort: buitenbeugel (foto's hier). Dat moet Taz dragen sinds woensdag en prettig is het helaas niet. Maar met goede moed (en een beetje nieuwsgierig) doet hij hem aan. Het zit niet prettig, hij moet steeds speeksel wegslikken (en dat is ook niet zo makkelijk) maar hij draagt hem.
Maar dan, gaan slapen...hij kan niet goed op zijn zij liggen, het drukt en trekt, het doet pijn. Zeventien keer uit bed komen, elastiekje gesprongen, nieuw elastiekje, terug in bed. Na een onrustige nacht werd hij om 5 u al wakker; gelukkig heeft hij nadien toch nog een beetje geslapen.
Vorige nacht heeft hij al een beetje beter geslapen, maar deze ochtend is hij wel met het verkeerde been uit bed gestapt. Mama, dat doet pijn, mijn tanden doen pijn. Ik kan helaas niet veel doen, hij moet eraan gewoon worden.
"Is dit nu mijn beloning mama, omdat ik het veel draag? Is die pijn nu mijn beloning?" Nee, jongen, dat is de prijs die je moet betalen, om later een mooie mond te hebben, om die serieuze overbeet te corrigeren. Die mooie mond, dat zal je beloning zijn.
Schrale troost vindt hij dat, nu, nu zijn mond pijn doet en hij dat "marteltuig" moet dragen.
1 opmerking:
Veel succes met de beugel!
Heb die vroeger ook moeten dragen, het heeft wel gewerkt.
Een reactie posten