Vakantiegenoegens

Een beetje reisverslag:
De eerste week was het prachtig weer: een goede 30° en een fris windje maakten het echt aangenaam. De tweede week werd de temperatuur dan weer tropisch, tegen het eind van onze vakantie nog nauwelijks te harden. We zijn vertrokken met pieken van 47°C: zelfs als je niets deed liep het zweet nog in beken van je lijf en slapen werd een nog moeilijker gegeven als anders. Het enige minpuntje van het huis van mijn ouders is een gebrek aan airco in de slaapkamers. De ramen toedoen is dus 's nachts geen optie. De ramen openlaten is ook niet te doen, stilte is een onbestaand begrip in die regio. Achter de hoek was week 2 een feestmarkt, waardoor elke avond mensen af en aan reden/wandelden, afgewisseld met optredens van zangers en karaoke (olé *rollendeogensmiley*). Meerdere keren werden we midden in de nacht wakker omdat er onder ons raam mensen stonden te praten (en het cliché van de luidruchtig-pratende Zuid-Italiaan was hier van toepassing) en 's ochtends werden we rond halfzeven wakker geroepen met de kreet: "Granita al limone! Granita di Mandorla! CIAMBELLE!!!" van een ambulant ijsverkoper.
Daarom dus dat wij dezer dagen (en vooral nachten) vooral hebben genoten van de stilte, van het gefluit van vogeltjes, van het ruisen van de wind in de bomen, ondanks de ong. 27° temperatuurverschil.