Liefste zit in Zwitserland. Nog even, want vanavond komt hij weer thuis, gelukkig. De kinderen en ik hadden op tijd gedaan met avondeten, dus was er nog ruim tijd voor bedtijd. En dus zijn we met de fiets tot bij mijn ouders gereden. Ik had mijn papa's vaderdagkadootje nog liggen (Paisellu Miu van Rocco Granata) en dat zijn we dus even gaan langsbrengen. En weer geniet ik: een ritje op de fiets met Beertje achterop, liedjes zingend. Een lekkere verse kop koffie bij mijn ouders, terwijl luisterend naar de mooie liedjes van Rocco, een mix tussen klassieke zuid-Italiaanse folklore-liedjes en nieuwe melancholische songs (wie hem alleen maar kent van Marina, kent hem niet echt; prachtige stem, prachtige, zachte liedjes). Het vakantie-gevoel overvalt me helemaal. En dan nog samen met de kinderen frambozen gaan plukken. Ik krijg een krop in de keel en tranen in de ogen. Moeder, waarom leven wij? Hiervoor, voor deze momenten, zo eenvoudig maar zo mooi. Puur genieten met mijn kinderen. Spijtig dat ik dit moment niet met Liefste kan delen, maar ik weet dat er nog vele zo'n momenten zullen volgen.
Een ritje terug in de zwoele avond, een babbeltje-over-de-draad met de buurvrouw, kinderen wassen en in bed. Mijn avond is goed. Straks wordt hij nog beter, als mijn Liefste terug thuis komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten