Tafelfiasco

Mijn oudste zoon heeft geen geduld. Hij wou vandaag zijn gezeefdrukt rugzakje mee naar school nemen, maar omdat 3/4de van zijn klas datzelfde rugzakje had gemaakt, moest het dus wel genaamtekend worden. Vanochtend komt hij daar mee af. Ja ja, zeg ik hem, ik doe dat subiet, ok? En ik ga verder met brooddozen vullen, boekentassen klaarzetten, ontbijten en dan onder de douche.
Als ik terug beneden kom neem ik een stift uit de kast, leg het lichte katoenen rugzakje op een krant en wil het naamtekenen, als ik zie dat zoonlief er zèlf zijn naam al had ingeschreven: met de dikste blauwe permanente markeerstift uit de kast heeft hij er zijn naam in koeien van letters ingeschreven. Natuurlijk is het doorgedrukt en ik zeg hem: "Maar zie nu, nu hebt ge dat rugzakske naar de knoppen gedaan, die stift gaat daar toch lossendoor!". Wat ik nog niet gezien had was waarop die stift er lossendoor was gegaan: onze goede mooie houten eetkamertafel. Oh, hels was ik, woedend, toen ik dat zag! Ik heb geroepen en getierd en dan heb ik hem naar school gestuurd: "Vanonder mijn ogen voor ik ongelukken bega!"



Nadat ik de kinderen naar school heb gedaan begint de zoektocht naar waarmee ik deze vlekken weg ga krijgen. Gelukkig krijg ik al snel van iemand de tip om het eens met een wonderspons te proberen en die heb ik in huis. En ja hoor, zachtjes aan wrijf ik de blauwe vlekjes weg. Nu is er alleen nog een beetje blauw in de groefjes van het hout. Hopelijk krijg ik die ook nog weg.
En Taz? Die is gestraft. Een hele week geen TV en geen PC. En in de plaats lezen, mijn oude Pietje Bel boekjes heb ik hiervoor speciaal mee naar huis gebracht. Zeg nu zelf, zo erg is dat toch niet als straf ;o)