Zodra de taxi met mijn liefste richting Schiphol is vertrokken ren ik naar de keuken. Om de opkomende gevoelens van eenzaamheid (en zieligheid) te onderdrukken begin ik - goddelijke huisvrouwsgewijs - een lading espresso-cupcakes te bakken. Daar ga ik er straks in mijn eentje al zeker een aantal van verorberen, tijdens een mega "ik-voel-me-zo-alleen-zonder-liefste" -bui. Ach, les excuses sont fait pour s'en servir, niet?
En terwijl ik wacht tot de cupcakes klaar zijn, maak ik wat licht in de woonkamer, alwaar de kroost rustig (eindelijk!) zit TV-te kijken. Ik druk op het lichtknopje, hoor "knets" en opeens is het donker - helemaal. Koelbloedig neem ik de zaklamp (die voor die gelegenheden op een vaste plek in huis ligt) en daal de trap af naar de garage. Jepjep, 2 zekeringen gesprongen. Knopke terug omhoog en fiat lux!
Kijk, dat zijn nu van die typische dingen die altijd gebeuren als mijn Liefste eens weg is. Ik weet niet hoe het komt, 't is of ons huis me bezig wil houden, zodat ik niet de kans krijg om me alleen te voelen.
Een paar jaar geleden is onze vaatwasser in kortsluiting gegaan: brandgeur van jewelste en 10 minuten (en een telefoontje) later 15 man van de brandweer in huis, die onze smeulende vaatwasser buiten hebben gedragen (ook met dank aan de koelbloedige buurman, die de stekker al uit het stopcontact had getrokken en met me op de brandweer wachtte). Een andere keer - Liefste was weg in de zomer en onze grote party-tent stond opgesteld - was er storm: in mijn eentje een partytent van 6x9m afgebroken (of tenminste het zeil eraf gehaald, dat dreigde met frame en al te gaan vliegen). In diezelfde storm is een tak van een boom uit onze tuin op het tuinhuis van onze buren gevallen: weer een geluk, zonder schade.
Laat ons hopen dat het deze keer bij een gesprongen zekering blijft. Langs de andere kant, hij is nog maar net vertrokken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten