Wat een kieken!

Daarnet de kinderen naar school gebracht en ineens een sportieve ochtendwandeling gehouden. Nee, ik ben normaal niet sportief aangelegd en al helemaal niet 's ochtends, maar 't was "van moeten".
Normaal gezien doe ik de deur van't slot als we doorgaan en hou ik ineens de sleutel vast. Deze ochtend deed Taz echter de deur al open en gingen ze alledrie ineens naar buiten. Dus ik snel erachteraan en terwijl ik de deur dichttrek achter me begint het te dagen: "Oei, de sleutel!" Te laat, de deur viel al dicht. Verdorie, ik heb me weer eens buiten gesloten. Ja, weer eens, het is helaas niet de eerste keer en ik vrees dat het ook niet de laatste keer zal zijn. Maar net omdat het niet de eerste keer is weet ik al wat me te doen staat. Kinderen naar school gewandeld en daarna doorstappen tot bij mijn ouders, die een reservesleutel van onze garagepoort hebben. Vroeger hadden ze alleen de reservesleutel van de voordeur, maar daar ben je niets mee als de sleutel langs de binnenkant op het slot zit. Jaja, ervaring heeft me ook dat geleerd. Zo hebben we op kerstavond 2005 in ons eigen huis ingebroken omdat "iemand" (we noemen geen namen ) de deur achter zich had toegetrokken.
Ondertussen ben ik dus alweer binnen geraakt, oef!